Πού θα βρω τη δύναμη να συνεχίσω;

Δεν είναι άδικο πολλές φορές, όταν εσύ έχεις την ανάγκη να κρατηθείς από κάπου και την ίδια στιγμή, όλοι ζητούν να κρατηθούν από εσένα;

Δεν είναι άδικο να προσπαθείς να σώσεις, αντί να προσπαθείς να σωθείς;

Δεν είναι άδικο να θες να καλύψεις τις ανάγκες σου, αλλά τα θέλω των άλλων να υπερβαίνουν τα δικά σου;

Κι έρχεται εκείνη η στιγμή που όλα πρέπει να πάψουν! Όλα πρέπει να εξαφανιστούν! Όλα να ησυχάσουν...

Γιατί έχεις κι εσύ ανάγκη από βοήθεια. Γιατί είσαι κι εσύ άνθρωπος και όχι μηχανή καλοκουρδισμένη. Γιατί τώρα εσύ θες να δεις ν' απλώνεται ένα χέρι εμπρός σου και να σου προσφέρει βοήθεια. 

Κι όμως, κανείς δεν εμφανίζεται. Κι όμως, κανείς δεν προσφέρει...

Εϊ, εσύ ο "αδύναμος"! Σε εσένα μιλάω!

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι θα γινόταν, αν δεν υπήρχε κάποια στιγμή δίπλα σου κάποιος πιο δυνατός από εσένα; Αν έπρεπε μόνος σου να ανέβεις το τεράστιο βουνό που ορθώνεται εμπρός σου και κανένας δεν υπήρχε να σε στηρίξει;

Έχεις σκεφτεί ότι αυτός που πάντα είναι εκεί για εσένα, κάποια στιγμή δεν θα είναι και οι πολυπόθητες απαντήσεις θα πρέπει να δοθούν από τον ίδιο σου τον εαυτό;

Τότε μόνο θα μάθεις να είσαι εσύ ο δυνατός. Γιατί αυτός που θεωρούσες δεδομένο, λύγισε ή απλώς έφυγε. Δεν άντεξε...

Θα έρθουν οι στιγμές που θα λυγίσεις κι εσύ. Θα έρθουν οι στιγμές που θα θες να το βάλεις κι εσύ στα πόδια.

Δεν θα πας πουθενά όμως. Θα μείνεις εκεί και θα το αντιμετωπίσεις. Πού θα βρεις τη δύναμη; Εσύ ξέρεις. Πού έβρισκε ο δυνατός τόσο καιρό τη δύναμη να σε στηρίζει; Εκεί θα την βρεις κι εσύ.

Ψάξε την πηγή της δύναμης. Ψάξε τις ξεχασμένες γωνιές της ψυχής σου. Ψάξε τον λόγο που είσαι ακόμα εδώ. Μόνον τότε θα βρεις τον τρόπο να συνεχίσεις...

(Το ερέθισμα για το παραπάνω κείμενο, μου δόθηκε από μια συζήτηση που έκανα με μια φίλη-επιστήμονα, όταν χρειάστηκα κι εγώ βοήθεια από θέση του "δυνατού" και κάποια στιγμή λύγισα.)

Δήμητρα Τράκα.