Γιατί αγαπώ τη λογοτεχνία...

Γράφει η Δήμητρα Τράκα

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα γύρω μου υπήρχαν στοίβες από βιβλία. Άλλα στη βιβλιοθήκη, άλλα σε ράφια και συρτάρια και άλλα απλώς ακουμπισμένα κάπου στο δωμάτιό μου. 
Βιβλία κάθε είδους. Από εγκυκλοπαίδειες, βιβλία της σχολής που πήγαινε ο μπαμπάς μου, λογοτεχνικά, βιβλία μαγειρικής της και άρλεκιν της μαμάς μου και κάτι μεγάλα, βαριά, δερματόδετα ιστορικά. 
Όσο ήμουν παιδί, μου άρεσε να κάθομαι μπροστά στη μεγάλη βιβλιοθήκη, έβαζα τις κούκλες μου απέναντι κι έκανα τη δασκάλα. Μόνο για μαθήτριες τις ήθελα τις κούκλες μου, αλλιώς δεν με συγκινούσαν, προτιμούσα τα αυτοκινητάκια μου. 
Όταν μεγάλωσα λιγάκι, κάπου μετά τα πέντε μου χρόνια, που άρχισα να διαβάζω, έπιανα τα βιβλία και καθόμουν στο χαλί και προσπαθούσα να διαβάσω, συλλαβιστά στην αρχή, θέλοντας ν' ανακαλύψω τι κρύβει το καθένα μέσα του. Τα περισσότερα ήταν αδύνατον να τα καταλάβω, αφού ήταν βιβλία για μεγάλους και κάποια κάπως εξειδικευμένα. 
Όμως υπήρχαν και κάποια που είχαν κάτι που με μαγνήτιζαν. Ήταν εκείνα τα απλά. Γραμμένα χωρίς δύσκολες λέξεις. Εκείνα που έκρυβαν μύθους και ιστορίες και είχαν και εικόνες. Όχι τα παραμύθια. Εκείνα δεν μου άρεσαν γιατί είχαν πολύ λίγες σελίδες. Όμως κάποια άλλα πιο χοντρά και πιο βαριά, φάνταζαν στα μάτια μου πολύτιμα και σημαντικά. Και όσο τα σήκωνα στα χέρια μου, φανταζόμουν πως αυτός ο άνθρωπος που έγραψε ένα τέτοιο βιβλίο, θα πρέπει να είχε πάρα πολύ μυαλό και απίστευτες γνώσεις.
Κι όσο τα χρόνια περνούσαν και ο αριθμός των βιβλίων που μπορούσα να διαβάσω και να επεξεργαστώ μεγάλωνε, τότε γνώρισα έναν άλλο μαγικό κόσμο. Τον κόσμο της λογοτεχνίας.
Ξαφνικά, τα βιβλία της δικής μου βιβλιοθήκης μου φάνηκαν λίγα. Αφού τα διάβασα όλα, προσπάθησα να εξηγήσω στους γονείς μου, πόσο μαγικές ήταν οι λέξεις των βιβλίων και πόσο πολύ ήθελα να διαβάσω κι άλλα κι άλλα...
Κάπου στα δέκα μου χρόνια, γνώρισα τον υπέροχο κόσμο των βιβλιοπωλείων. Ως τότε, οι γονείς μου επέλεγαν εκείνα που έπρεπε να διαβάσω και μου τα αγόραζαν. Από εκείνο το σημείο όμως, οι επιλογές θα ήταν αποκλειστικά και μόνο δικές μου. 
Έτσι, βρέθηκα σε ένα μεγάλο κατάστημα ένα απόγευμα παραμονής των Χριστουγέννων, όπου γύρω μου το μόνο που υπήρχε ήταν βιβλία. Έφυγα από το χέρι της μητέρας μου κι άρχισα να περιφέρομαι. Φανταχτερά εξώφυλλα, παράξενα ονόματα, εντυπωσιακοί τίτλοι, έμοιαζαν μαγικά στα μάτια μου.
Το πρόβλημα όμως ήταν ότι δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω. Με πλησίασε η μητέρα μου καθώς είδε την απορία στα μάτια μου και μου είπε πως πίσω από κάθε βιβλίο, υπάρχει ένα μικρό κείμενο, που γράφει συνήθως μια μικρή περίληψη του βιβλίου και ίσως αυτό θα με βοηθήσει να διαλέξω τι θέλω.
Έπραξα όπως με συμβούλεψε η μαμά μου και γρήγορα διάλεξα μερικά βιβλία, περίπου στα δέκα. Τώρα ήταν η σειρά της μαμάς μου να απορήσει...
Τα πρώτα δέκα, έφεραν τα επόμενα δέκα κι εκείνα τα επόμενα. Και κάθε καλοκαίρι που μαζεύαμε με τη μαμά μου τα σχολικά βιβλία της χρονιάς που έφυγε, γεμίζαμε τα ράφια με καινούργια λογοτεχνικά που όπως έλεγε εκείνη, τα καταβρόχθιζα πολύ πολύ σύντομα. Όχι ότι εκείνη πήγαινε πίσω. Αφού από όσο τη θυμάμαι, διάβαζε και διαβάζει μέχρι και τώρα οτιδήποτε πέσει στα χέρια της, πόσο μάλλον λογοτεχνία που κι εκείνη αγαπά πολύ!
Με αυτό τον τρόπο λοιπόν, μυήθηκα στη λογοτεχνία. Γνώρισα κόσμους, ιστορίες και ήρωες μέσα από τις σελίδες άπειρων βιβλίων. Άλλα τα αγάπησα, άλλα τα μίσησα, άλλα τα βαρέθηκα και άλλα τα θυμάμαι ακόμα και σήμερα. 
Ακόμα και την ποίηση, που είναι το λιγότερο διαβασμένο κομμάτι της λογοτεχνίας, το διάβασα κι αυτό. Ειδικά την κλασική ποίηση την λάτρεψα. Με αγαπημένο το γνωστό σε όλους μας ποίημα "Ιθάκη" του Καβάφη, που διάβασα απόσπασμά του σε ένα σχολικό βιβλίο κι έπειτα το αναζήτησα για να το διαβάσω ολόκληρο και μαγεύτηκα. 
Αισθάνομαι πως είναι πραγματικά μαγικός ο κόσμος της λογοτεχνίας. Αν δεν είναι μαγεία, το γεγονός ότι μπορείς να ταξιδέψεις παντού μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου, τότε τι είναι μαγεία; Αν δεν είναι μαγεία οι γνώσεις που μπορείς να πάρεις από κάποια είδη της λογοτεχνίας, τότε τι είναι μαγεία; Αν δεν είναι μαγεία, η πληθώρα των συναισθημάτων που μπορείς να αισθανθείς, μέσα από τις λέξεις μιας ιστορίας, τότε τι είναι μαγεία;
Γι' αυτό αγάπησα τη λογοτεχνία φίλοι μου. Γιατί για εμένα το κάθε βιβλίο μπορεί να σου χαρίσει ένα ταξίδι γνώσεων, φαντασίας, εμπειρίας και συναισθημάτων, το οποίο δεν θα μπορούσες να το ζήσεις αλλιώς. 
Μακάρι να υπήρχαν οι κατάλληλες λέξεις να περιγράψω αυτό που νιώθω κάθε φορά που κρατώ στα χέρια μου ένα καινούργιο βιβλίο, όμως νομίζω ότι δεν υπάρχουν. Και ίσως γι' αυτό, νιώθω απέραντη συγκίνηση, όταν ακούω από τους αναγνώστες μου, ότι κατάφερα να τους ταξιδέψω στους κόσμους των δικών μου βιβλίων, όντας κι εγώ τώρα πια ένας πολύ πολύ μικρός λίθος της λογοτεχνίας. Δεν ξέρω αν ποτέ καταφέρω να κερδίζω τον τίτλο του συγγραφέα και αν αφήσω σημαντικό έργο πίσω μου, όμως θεωρώ μεγάλη μου τιμή, που υπάρχουν αναγνώστες που ταξιδεύουν μέσα από τις δικές μου σελίδες, διότι χωρίς αναγνώστες δεν υπάρχει λογοτεχνία!!!