Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016


Κυνήγησες ποτέ τα όνειρά σου;
Γράφει η Δήμητρα Τράκα

Κυνήγησες ποτέ τα όνειρά σου; 
Πάλεψες να καταφέρεις το εφικτό και όχι το ανέφικτο; 
Έθεσες στόχους που ν' αγγίζουν τις επιθυμίες σου;
Τόλμησες να τρέξεις σ' έναν αγώνα με μόνο αντίπαλο τον εαυτό σου;
Αν όχι, τότε μην παραπονιέσαι!
Όλοι μας κάνουμε όνειρα που ξέρουμε ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα δούμε να πραγματοποιούνται. Το κάνουμε εις γνώση μας φυσικά. Άλλωστε τα όνειρα είναι τσάμπα, δεν κοστίζουν τίποτα!
Κάνουμε όμως και από εκείνα τα άλλα. Τα εφικτά, εκείνα που γίνονται πράξη, εκείνα που κάποια στιγμή παύουν να τριγυρίζουν στη σφαίρα της φαντασίας μας και που μπορούν να βγουν αληθινά αρκεί να το θέλουμε εμείς.
Κάποτε, κάποιος με ρώτησε γιατί λέω με τόση ευχαρίστηση ότι σπούδασα αυτό που ονειρευόμουν, αφού δεν μπορώ να το εκμεταλλευτώ για να βιοποριστώ. Τότε του απάντησα ότι αφού δεν χωράω εγώ στην αγορά εργασίας λόγω συνθηκών, θα χωρέσω την αγορά εργασίας του συγκεκριμένου τομέα, στη ζωή μου. Ο βιοπορισμός τελικά, ήρθε από άλλη οδό και το όνειρο έγινε πραγματικότητα με τον δικό μου τρόπο, προς προσωπική μου ευχαρίστηση αλλά και όχι μόνο. Η τυπική επαγγελματική εξυπηρέτηση πέρασε στο φιλικό και ανθρώπινο επίπεδο και όπως ευχαριστιέμαι εγώ τις γνώσεις μου, τις μοιράζω πλέον προς τέρψιν των συνανθρώπων μου.
Το όνειρό μου όμως το κυνήγησα. Πάλεψα για να το καταφέρω. Το έβαλα στόχο εμπρός μου, ώσπου πέτυχα ακριβώς στο κέντρο. Τόλμησα να τρέξω ένα δρόμο μετ' εμποδίων και δίπλα μου αντίπαλος έτρεχε ο ίδιος μου ο εαυτός, βάζοντάς μου συχνά τρικλοποδιές, σκουντώντας με και θέτοντας παραπλανητικές εικόνες για να μου αλλάξει πορεία.
Αν με ρωτούσες αν λύγισα κάποιες φορές, θα σου απαντούσα πως όχι μόνο λύγισα, αλλά έφτασα στο σημείο να πω ότι τα παρατάω όλα. Και ξέρεις πότε το ένιωσα αυτό; Όταν ενώ σκεφτόμουν από μικρή πως ήθελα να μπω σε αυτό τον χώρο και τώρα που τα κατάφερα, αυτός ο χώρος με διώχνει. Όχι μόνο εμένα δηλαδή, αλλά και πάρα πολλά παιδιά με τα ίδια όνειρα. Κι άλλοι μόχθησαν και μοχθούν καθημερινά όπως κι εγώ τότε. Κι άλλοι στερήθηκαν πολλά για να φτάσουν στο απόγειο μιας καριέρας που δεν ήρθε ποτέ!
Κι αν εμείς δεν τα καταφέραμε τότε, τουλάχιστον εκμεταλλευτήκαμε τις γνώσεις μας προς όφελός μας κι έτσι το όνειρο εξακολουθεί να είναι η σημερινή δική μας πραγματικότητα!!!
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι, που ανταμείφθηκαν αμέσως μόλις έφτασαν στο τέρμα. Είδαν τα όνειρα να βγαίνουν αληθινά. Είδαν οι στόχοι όχι μόνο να πλησιάζουν, αλλά να έρχονται τόσο κοντά που τους απλώνουν το χέρι για να τους κρατήσουν γερά. 
Και φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι, που πάλεψαν, αγωνίστηκαν, έτρεξαν, μάτωσαν, αλλά ποτέ δεν δικαιώθηκαν. Θες γιατί δεν το επέτρεψαν οι συγκυρίες, θες γιατί τα εμπόδια ήταν αδύνατον να παραμεριστούν, θες γιατί κάποιοι άλλοι γκρέμισαν άδικα τα όνειρά τους, θες γιατί κουράστηκαν να παλεύουν...
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι όμως, το σίγουρο είναι πως ΔΕΝ θα αναρωτηθούν ποτέ στη ζωή τους, αν μπορούν να κατακτήσουν τα όνειρά τους. Και ξέρεις γιατί; Γιατί τόλμησαν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους, να φτάσουν στα άκρα τους εαυτούς τους, για να διεκδικήσουν μια θέση στην αλήθεια του ονείρου τους!!!
Αυτοί οι άνθρωποι, δεν θα ανήκουν ποτέ στην κατηγορία των μίζερων και των κακόμοιρων. Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι πάντα με το κεφάλι ψηλά και θα αγωνίζονται κάθε μέρα, με την ίδια ένταση και τον ίδιο τρόπο πεισματικά, όχι για να κατακτήσουν κάποια μεγάλη ιδέα ή κάποιο άπιαστο όνειρο, αλλά μια καθημερινότητα καλύτερη από εκείνη της προηγούμενης μέρας.
Θα διεκδικούν αλλά και θα χαρίζουν εγκάρδια το χαμόγελο προς εκείνους που αγαπούν και η καρδιά τους θα αντέχει αλλά και θα χωρά όλα τα άσχημα και τα υπέροχα που αυτή η ζωή τους χρωστά!!!
Γι' αυτό λοιπόν, πάψε να παραπονιέσαι για όσα δεν κατάφερες. Κυνήγησε τα όνειρά σου και ξεκίνα από εκείνα τα απλά, που θα κάνουν πρώτα τη μέρα που ξημερώνει καλύτερη, τον εαυτό σου αλλά και τους γύρω σου ευτυχισμένους και γιατί όχι, τόλμα να ονειρευτείς μια ζωή καλύτερη και πάλεψε για να το καταφέρεις. Και ό,τι κι αν συναντήσεις στο τέλος της διαδρομής, να θυμάσαι ότι ο δρόμος δεν σταματά εκεί, πάντα υπάρχει μια επόμενη στροφή, που κρύβει μια έκπληξη που σε περιμένει να τη συναντήσεις και να την κατακτήσεις...      

2 σχόλια:

  1. Nαι....πόσο δίκιο έχεις Δήμητρα!!!! Πάντα ονειρεύομαι , πάντα ελπίζω κι ας πέρασαν τα χρόνια......Τα λόγια σου αυτά , είναι οι σκέψεις που κάνουμε και δεν μπορούμε να τις εκφράσουμε σωστά με λόγια...Είσαι μέσα στη σκέψη μας , μέσα στην καρδιά μας.... και σε αγαπάμε......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χωρίς τα όνειρά μας δεν υπάρχουμε άλλωστε Καιτούλα μου!!!
    Σ' ευχαριστώ για όλα και κυρίως για την αγάπη σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή