Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018

Λέω ν' απουσιάσω λόγω εγκυμοσύνης...


Πέρασαν εννιά ολόκληροι μήνες και νιώθω σα να μην πέρασε μια μέρα. 
Τώρα θα μου πεις πώς γίνεται αυτό; Ανανεωμένο περιβάλλον, καινούργια έπιπλα (μικροσκοπικά), διαφορετική διακόσμηση, ολοκαίνουργιος υπολογιστής (επιτέλους!) και πάνω από όλα διαφορετική εγώ(να σημειωθεί ότι έπρεπε να μείνω έγκυος για ν' αδυνατίσω). 
Πόσο διαφορετική; Άδειο σώμα, γεμάτη ζωή...
Τώρα θα μου πείτε, τι λέει πάλι αυτή η τρελή(γιατί μια λόξα την έχω, το παραδέχομαι!);
Κι όμως, σας περιγράφω όσο πιο απλά μπορώ την πραγματικότητα. Μέχρι πριν λίγο καιρό είχα ένα γεμάτο σώμα, το οποίο άδειασε και μια ζωή άδεια που γέμισε. Κι όλα αυτά συνέβησαν με τον ερχομό του γιου μας στη ζωή μας.
Και θα το κάνω ακόμα πιο λιανά, όπως λέει ο σοφός λαός μας και αμέσως μετά θα σας εξηγήσω τον λόγο, που σήμερα, την πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες που κάθομαι ξανά στο αγαπημένο μου γραφείο, αντί να ασχοληθώ με τις γνώριμες για εμένα δημιουργίες κι αναζητήσεις, κάθομαι να σας πω και να σας αναλύσω τον τίτλο αυτού εδώ του κειμένου.
Πριν όμως το κάνω, να θυμάστε πως δε χάζεψα εντελώς, επειδή έγινα μαμά(αν και δεν απέχω και πολύ). Ούτε διαφέρω και πολύ από όλες εσάς φίλες μου που έχετε βιώσει τούτη την ευλογία. Θέλω όμως ν' απαντήσω όσο μπορώ μέσα από αυτό το κείμενο, σε όλους εσάς που αφενός με ρωτάτε καθημερινά για πιο λόγο εξαφανίστηκα τόσους μήνες και αφετέρου σε εκείνες τις φίλες και γνωστές που ο φόβος τις κρατά μακριά από το ευτυχές γεγονός.
Καταρχήν, δεν εξαφανίστηκα με το που έμαθα για την εγκυμοσύνη μου επειδή είμαι καμιά ντίβα που φοβάται τους παπαράτσι (πλάκα κάνω, γελάστε άφοβα). Όταν έμαθα πως είμαι έγκυος, δεν ήξερα αρχικά πώς να διαχειριστώ τη χαρά μου. Ενώ ήθελα να βγω και το φωνάξω και να το μάθει όλος ο κόσμος, έπειτα σκεφτόμουν σαν γιαγιά εκατό χρονών, που δε θέλει να τη ματιάσουν. Τελικά, μόλις ηρέμησα, συγκεντρώθηκα και συνειδητοποίησα τι μου συμβαίνει, διότι ήταν το πιο ανέλπιστο δώρο της ζωής μου. Έτσι, αποφάσισα πως την προσοχή μου από εκείνη την ώρα και μέχρι να φέρω το αγγελούδι μου στον κόσμο, έπρεπε να την έχω αποκλειστικά σ' εμένα και στη νέα ζωή που κουβαλούσα. Κι έτσι έπραξα. Όπως πολλές γυναίκες, έτσι κι εγώ αντιμετώπισα προβλήματα λίγο πιο σοβαρά από τα συνηθισμένα , όμως όφειλα να τ' αντιμετωπίσω. Κι όλα αυτά φίλοι μου, επειδή συνειδητά αποφάσισα να φέρω στον κόσμο ένα παιδί. Δεν το έκανα για το χατήρι κανενός. Ήξερα εκ των προτέρων, ότι το παιδί που θα γεννήσω, αφού η Παναγία μου έστειλε τέτοια ευλογία, δεν θα το αγαπάω μόνο εγώ κι ούτε θα το μεγαλώσω μόνη μου. Ο σύντροφος που είναι δίπλα μου και φυσικά ο νόμιμος σύζυγός μου, αγαπά το ίδιο τα παιδιά κι ανυπομονεί όσο κι εγώ ν' αποκτήσουμε ένα ή και περισσότερα. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που εξαφανίστηκα γενικώς. Τώρα που άρχισα να κυκλοφορώ σιγά-σιγά στη γειτονιά μου, για να είμαι ειλικρινής, βλέποντας την έκπληξη των ανθρώπων που με γνωρίζουν χρόνια, μόλις δουν τον μπεμπούλη μου, εκπλήσσομαι κι εγώ που έγινε αισθητή η απουσία μου. Εν πάση περιπτώσει, με όλα αυτά, θέλω να πω ότι η απουσία μου οφείλεται στον ένα και μοναδικό μου στόχο, να φέρω στον κόσμο ένα υγιές παιδί, όπως κι όφειλα προς το ίδιο το παιδί μου! Κι αυτό θα συμβούλευα σε οποιαδήποτε γυναίκα θέλει να κρατήσει στα χέρια της το δικό της μωρό. Να προσέχει τον εαυτό της και το έμβρυο που κουβαλά, όσο καλύτερα γίνεται!
Πάμε τώρα, σ' ένα άλλο θέμα, που πολλές υποψήφιες μανούλες με ρώτησαν και εξακολουθούν να με ρωτούν ακόμα, κυρίως αφού διάβασαν το βιβλίο μου με τίτλο "Μέσα από τα Μάτια σου", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη.
Επειδή δε μ' αρέσει να εκθέτω ανθρώπους για να τους χρησιμοποιώ σαν παραδείγματα, θα μιλήσω μέσα από τη δική μου εμπειρία, αλλά και από τις γνώσεις που απέκτησα όσο έκανα την έρευνα για το βιβλίο μου. 
Όπως κι εσείς, έτσι κι εγώ είχα άπειρες φοβίες για το αν θα παν καλά τα πράγματα, μέχρι το τέλος της εγκυμοσύνης μου. Οι παλιές γυναίκες έλεγαν πως το να φέρεις μια ζωή στον κόσμο είναι γέννηση και θάνατος ταυτόχρονα. (Εγώ προσωπικά το βίωσα κιόλας.) Όσο θαρραλέα και να είναι μια γυναίκα, δεν παύει να έχει τις ανησυχίες της για την κρίσιμη ώρα.
Πολλές φίλες και αναγνώστριες μου, αφού διάβασαν το βιβλίο μου, τους δημιουργήθηκαν κάποια ερωτηματικά. Πρώτα από όλα, να εξηγήσω, ότι η ιστορία του βιβλίου μου, ξεκινάει σχεδόν τριάντα χρόνια πριν. Και θα καταλάβετε αμέσως τι εννοώ. Η ανησυχία μας, αν το μωράκι μας θα έρθει υγιές στον κόσμο, πλέον θα πρέπει να μειωθεί σχεδόν στο ελάχιστο, διότι η επιστήμη όσο προχωρούν τα χρόνια, εξελίσσεται και οι Έλληνες γιατροί είναι πιο καταρτισμένοι. Υπάρχουν εξειδικευμένοι επιστήμονες και ειδικές εξετάσεις, που μπορούν να γίνουν και οι πιο αναλυτικές διαγνώσεις, προφυλάσσοντας έτσι μητέρα και έμβρυο. 
Ας μην επηρεαζόμαστε λοιπόν, από αναγνώσματα, αν δεν έχουμε δώσει τη δέουσα προσοχή σε ό,τι έχουμε διαβάσει. Το έχω πει άπειρες φορές και θα το λέω πάντα, πως το βιβλίο μου βασίζεται σε αλήθειες. Που πάει να πει ότι αν προσέξουμε θα καταλάβουμε τον τρόπο που τοποθετείται η ιστορία μου μέσα στο χρόνο. Μπορεί η πλοκή και οι ήρωες να είναι προϊόντα μυθοπλασίας, όμως όλα όσα βιώνουν, τα έχουν βιώσει άνθρωποι με σάρκα και οστά και οι συνθήκες διαβίωσης των ηρώων είναι πέρα για πέρα αληθινές. Η έρευνα που έκανα ήταν απόλυτα προσεγμένη, πιστέψτε με! 
Ο σεβασμός μου δεν φτάνει μόνο μέχρι τον αναγνώστη, αλλά και μέχρι τον άνθρωπο που αντιπροσωπεύει ο κάθε ήρωας του βιβλίου μου. Αυτό να το θυμάστε καλά φίλοι μου!!!
Πέρα όμως, από τα βιβλία μας φίλοι μου και τις επιθυμίες μας , να μην ξεχνάμε πως όταν μια γυναίκα θέλει να βιώσει τη μητρότητα, μπορεί να την κάνει με πάρα πολλούς τρόπους. Μπορεί να μην κυοφορήσει ένα παιδί, αλλά να το αναστήσει κι ας είναι σώμα και αίμα μιας άλλης γυναίκας. Μπορεί να χρησιμοποιήσει επίσης την επιστήμη προς όφελός της και να καταφέρει κάποιες φορές το ακατόρθωτο. Μα πάνω από όλα, ας πιστέψει στο δικό της θαύμα και τότε αυτό που είναι να γίνει θα γίνει. 
Έτσι πίστεψα κι εγώ, στο δικό μου θαύμα...
Κι επειδή κατά την προσφιλή μου συνήθεια, πάλι σας κούρασα με το ατελείωτο για ακόμα μία φορά κείμενό μου, κλείνοντας θα ήθελα αγαπημένοι μου φίλοι και αναγνώστες, να σας ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου για την αγάπη σας και για τις υπέροχες ευχές σας προς το νέο μέλος της οικογενείας μου, τις οποίες θα κρατήσω φυλαχτό, να συνοδεύουν τα βήματα του μικρού μου πρίγκιπα!
Σας ευχαριστώ όλους που δεν με ξεχνάτε και δεν σταματάτε να μου δείχνετε την αγάπη σας με οποιοδήποτε τρόπο!!!

Η Δημητρούλα σας