Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012


       

Η ιστορία του βιβλίο "Αλεξάνδρα"


         Αν με ρωτούσε κάποιος πριν από έναν χρόνο ποιος θα ήταν ο προορισμός του κειμένου που έγραφα τότε, σίγουρα η απάντηση δεν θα ήταν τα ράφια ενός βιβλιοπωλείου, αλλά κυρίως οι καρδιές τόσων ανθρώπων!
         Ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο για να το χαρίσω σ' έναν άνθρωπο, τον σύζυγό μου. Ήθελα απλώς να του κάνω ένα δώρο για την επέτειο γνωριμίας μας και να του δείξω πόσο ευτυχισμένη νιώθω που έχω την τύχη να βρίσκομαι δίπλα του. Τότε μου μπήκε μια τρελή ιδέα, να τον κάνω γνώστη της καταγωγής και προέλευσής μου. Να του εξηγήσω γιατί αποφάσισα να μοιραστώ το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί του, μια απόφαση διόλου εύκολη για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα, που μπορούσα να μοιραστώ τα πάντα με έναν άνθρωπο εκτός από την ίδια μου την ζωή.
       Άρχισα να σκέφτομαι όσα είχα μάθει για το γενεαλογικό μου δέντρο από τους παππούδες μου και τους γονείς μου και τα έβαλα σιγά-σιγά σε μια σειρά. Αργότερα πέρασα στην δική μου ιστορία και κατέληξα στην κοινή μας πορεία. Πίστευα πως κάπως έτσι θα μπορούσα να του εξηγήσω αφ' ενός το πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν τα γονίδια και η κληρονομικότητα στην διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου και αφ' ετέρου η διαπαιδαγώγηση και η κοινωνική του μόρφωση.
      Όταν το τελείωσα, διαπίστωσα ότι στις σελίδες αυτού του βιβλίου, σε κάθε ιστορία των προσώπων που το απαρτίζουν, κυρίαρχο ρόλο έπαιζε η αγάπη. Ακόμα και όταν έφτασα στην νεότερη ιστορία, την δική μας, κατάλαβα ότι χωρίς την αγάπη δεν θα είχαμε φτάσει κι εμείς εδώ που είμαστε τώρα. Και λογικά ίσως να είναι και αυτή η αιτία που τη λέξη "διαζύγιο" δεν την γνώρισα ποτέ μου.
      Έφτασε λοιπόν η μέρα που του χάρισα το βιβλίο μου. Μετά από μια μεγάλη αγκαλιά που εισέπραξα, το πήρε από τα χέρια μου και άρχισε να το ξεφυλλίζει. Σε λίγη ώρα είχε κιόλας απορροφηθεί στο διάβασμα και τον άφησα να το ευχαριστηθεί. Όταν μετά από κάποιες ώρες τελείωσε, η αγκαλιά του ήταν πιο ζεστή από ποτέ! Τα μάτια του κόκκινα και  το μόνο που μου είπε ήταν "Σ' αγαπάω!"
     Πέρασαν μέρες και κάποια στιγμή χαζεύοντας στο ίντερνετ έπεσε το μάτι μου σε μια διαφήμιση του εκδοτικού οίκου Οσελότος η οποία μιλούσε για αυτοέκδοση. Εκείνη την ώρα θυμήθηκα μια συζήτηση που είχαμε κάνει και μου είπε ότι το βιβλίο μου αξίζει να το διαβάσουν κι άλλοι άνθρωποι. Το έδωσα τότε στην οικογένειά μου να το διαβάσουν κι εκείνοι και μου είπαν ακριβώς τα ίδια λόγια. Τότε πήρα το θάρρος και επικοινώνησα με τον εκδοτικό οίκο για να πάρω αρχικά κάποιες πληροφορίες που ήθελα. Δειλά στην αρχή, αλλά με σθένος στην συνέχεια υποστήριξα το έργο μου. Οι άνθρωποι του εκδοτικού οίκου με δέχτηκαν με οικειότητα και κυρίως με σεβασμό για το δημιούργημά μου αλλά και για μένα την ίδια. 
     Ξεκινήσαμε μια όμορφη συνεργασία, βασισμένη στον σεβασμό και στην ανθρωπιά! Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε και σήμερα. Το βιβλίο μου με το που εκδόθηκε, αγκαλιάστηκε θα τολμούσα να πω από πολλούς ανθρώπους. Γεγονός που με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενη γιατί δεν ήξερα αν θα καταφέρω ποτέ ν' αγγίξω άλλες καρδιές εκτός από εκείνες των ανθρώπων που ήδη με ξέρουν και με αγαπάνε.
      Για όλους λοιπόν τους παραπάνω λόγους, όταν κάποια στιγμή με ρώτησαν αν το βιβλίο μου είναι ερωτικό, τότε σκέφτηκα για μια στιγμή όλα έχω ζήσει και η απάντησή μου ήταν ότι "το βιβλίο μου είναι ένα βιβλίο της αγάπης..."
       Χρωστάω σε όλους σας ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!
                                                   Τράκα Δήμητρα 





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου