Άντρας vs Γυναίκας... ή μήπως είναι φίλοι;

Γράφει η Δήμητρα Τράκα

Κάτσε να δεις με ποιους έκανα καλύτερη παρέα όταν ήμουν μικρή...
Οι παρέες ήταν πάντα μεικτές. Αγόρια κορίτσια αλωνίζαμε τις γειτονιές και τις πλατείες, σκαρφαλώναμε στις μάντρες και το κυνηγητό και το κρυφτό πήγαινε σύννεφο, μέχρι αργά το βράδυ. Όπως και να είχε, αυτά τα ομαδικά παιχνίδια ήταν πάντα πιο συναρπαστικά από εκείνα με τις κούκλες και τα κουζινικά. Τώρα θα μου πεις αγαπητέ μου αναγνώστη "Το λες εσύ που ήσουν αγοροκόριτσο" κι εγώ με τη σειρά μου θα σου απαντήσω ότι δεν ήμουν μόνο αγοροκόριτσο. Και σχοινάκι έπαιζα με τις φίλες μου και λάστιχο, απλώς τις κούκλες και τα κουζινικά τα βαριόμουνα.  
Τέλος πάντων, επειδή την παιδική ηλικία τη διαδέχεται η εφηβική και τα ενδιαφέροντα αλλάζουν, αρχικά θα σας πω ότι ανήκω στη γενιά που και ως έφηβοι ακόμα, παίζαμε στις αλάνες, οι παρέες παρέμειναν μεικτές και πολύ γρήγορα εμφανίστηκαν δειλά τα πρώτα καρδιοχτύπια. 
Ξέρετε πιο ήταν το πιο ωραίο σε αυτές τις περιπτώσεις του πρώτου έρωτα; Ότι ήταν πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις που ο έρωτας γεννιόταν μέσα από την παρέα. Συνήθως ένα καινούργιο πρόσωπο μας κέντριζε το ενδιαφέρον. Ο φίλος και η φίλη ή ο συμμαθητής και η συμμαθήτρια παρέμεναν το καταφύγιο της νιότης, απαλλαγμένο από ερωτικές συμπεριφορές. Ίσως αυτό μας έκανε να εκτιμήσουμε την έννοια της φιλίας και να υπολογίζουμε σε αυτήν σε κάθε έκτακτη περίσταση. 
Δεν ξέρω τι έφταιξε και μάθαμε έτσι και το διατηρήσαμε μέχρι και την ενηλικίωσή μας. Μπορεί να φταίει που αν μας έβλεπε κανείς, θα πρόσεχε ότι ήμασταν μια κοψιά όλοι μας. Ίδιο ντύσιμο και στυλ και ίδιες συμπεριφορές και ίσως αυτό να μην προκαλούσε το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλον. Μπορεί  να φταίει που μεγαλώσαμε μαζί και βιώσαμε όλα τα στάδια μέχρι και την ενηλικίωση ταυτόχρονα παρέα. Μπορεί και να θέλαμε να διατηρήσουμε την αθωότητα της πρώτης νιότης μέχρι το τέλος. 
Πάντως, θεωρώ πως όλο αυτό, υπήρξε το υπόβαθρο για τις μετέπειτα συμπεριφορές μας. Πολλοί από εμάς παντρευτήκαμε, κάναμε οικογένειες, όμως από όσο έχω παρατηρήσει, κανένας δεν επέλεξε για σύντροφό του κάποιον από εκείνους που ήμασταν φίλοι από παιδιά. Τώρα θα μου πείτε, μπορεί απλώς να έτυχε. Μπορεί, θα συμφωνήσω. 
Θα συμφωνήσετε όμως κι εσείς μαζί μου, στο ότι αν έχεις ένα τέτοιο υπόβαθρο κι έχεις μάθει να σέβεσαι τη φιλία, ανεξαρτήτως προσώπου, τότε μπορείς να την καλλιεργήσεις και να εξακολουθείς να τη σέβεσαι για πάντα. 
Έχω να θυμηθώ πολλές φορές που έκλαψα στην αγκαλιά ενός κολλητού μου για κάποιο αγόρι που δεν με ήθελε κι άλλες τόσες που ο κολλητός μου δέχτηκε να παίξει το ρόλο ενός αντίζηλου, καθώς και το αντίστροφο. Όπως επίσης και τις εκδρομές που κοιμηθήκαμε τρία και τέσσερα άτομα μαζί σ' ένα κρεβάτι αποκαμωμένοι από τις τρέλες της ημέρας, χωρίς ποτέ να σκεφτεί κάποιος κάτι πονηρό για κάποιον. Κι άλλες τόσες που ζητήσαμε την έγκριση από κάποιον φίλο ή φίλη για κάποιο φλερτ μας, γιατί υπολογίζαμε τη γνώμη τους. 
Και τώρα πια, που οι ζωές μας πήραν το δρόμο τους, με μεγάλη χαρά ανταμώνουμε πάλι με αγκαλιές και φιλιά κι ας μας συνοδεύουν οι σύζυγοί μας, που έμαθαν ότι εμείς θα σεβόμαστε για πάντα τη φιλία μας.
Κι όλο αυτό, αν θέλουμε μπορούμε να το διατηρήσουμε σε όλες τις διαπροσωπικές μας σχέσεις νομίζω. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να απουσιάζουν ο σεβασμός και η εκτίμηση απέναντι στα δύο φύλα. Δεν μας καθοδηγούν μόνο τα αρχέγονα και ζωώδη ένστικτα, αλλά η λογική και οι ηθικοί κανόνες. Κανόνες που μόνοι μας δημιουργήσαμε οι άνθρωποι, με σκοπό την ισορροπία κατά την εξέλιξη του είδους μας, από αρχαιοτάτων χρόνων. 
Άρα λοιπόν, θα καταλάβατε όλοι σας, αγαπητοί μου αναγνώστες ότι κατά τη δική μου ταπεινή άποψη, δυο άνθρωποι, ένας άντρας και μία γυναίκα, μπορούν να είναι φίλοι και μάλιστα καρδιακοί πολλές φορές. Όλα ξεκινούν από το σεβασμό και τη σωστή γνώση περί φιλίας. Μιας φιλίας που μπορεί πολύ εύκολα να παρεξηγηθεί, αν ξεπεραστούν τα όρια και γκρεμιστούν οι βάσεις. 
Μπορεί για κάποιους, οι απόψεις μου να θεωρηθούν ανόητες και να αντιταχθούν στο όλο θέμα. Πιστέψτε με, δεν με αφορά καθόλου. Σέβομαι τη θέση τους, όπως θα έπρεπε να κάνουν κι εκείνοι για τη δική μου, όμως αυτό που έζησα κι εξακολουθώ να βιώνω με τους δικούς μου φίλους δεν μπορούν να το βεβηλώσουν, με κανέναν τρόπο. 
Κι αυτή τη θέση θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχουμε όλοι μας, υπερασπιζόμενοι τη φιλία, ασχέτως φύλου. Αρκεί ο σεβασμός προς το πρόσωπο και όλα είναι εφικτά...