Τι κι αν κάνω απολογισμό;

Τι κι αν κάνω απολογισμό; Μήπως η χρονιά που έφυγε θα μου φέρει πίσω όσα μου πήρε ή θα επαναλάβει όσα ωραία μου χάρισε;

Δεν κατάλαβα ποτέ αυτή τη λογική του απολογισμού που ακούω, κάθε τέλος του έτος από πολλούς.

Κάνω λέει μια λίστα με όσα έζησα, τα χωρίζω σε άσχημα και όμορφα, κάνω και μια ακόμα παραδίπλα και απαριθμώ όσα θα ήθελα να ζήσω τις επόμενες 365 μέρες. 

Άντε και τα έκανα όλα αυτά, άντε και ξόδεψα φαιά ουσία να θυμηθώ, μελάνι να καταγράψω και χρόνο να σκεφτώ. Κανείς δε τόλμησε να μου πει πως ο χρόνος που φεύγει και κυλά σα νερό, δε γυρίζει με τίποτα πίσω; Ή μήπως μου ορκίσθηκε κάποιος ότι μπορεί να μου φτιάξει το μέλλον στα μέτρα μου;

Ποτέ δεν άκουσα να συμβαίνει τίποτα από τα δύο.

Άρα; Μήπως πολύ κακό για το τίποτα;

Κι εγώ που πέρασα έναν χρόνο γεμάτο υπέροχες και απαίσιες στιγμές, τι πρέπει να κάνω;

Από τις πιο μεγάλες και όμορφες συγκινήσεις, αγκαλιά με το παιδί μου και τους πιο δικούς μου ανθρώπους, πέρασα ξαφνικά στις πιο δύσκολες ώρες της ζωής μου. Πήγαινε-έλα σε γιατρούς, νοσοκομεία, χειρουργεία, με καλές αλλά και με κακές εκβάσεις κάποιες στιγμές, που με γέμισαν θλίψη και στεναχώρια. Κι εκεί που φως δεν έβλεπα πουθενά, ερχόταν μια ώρα που ένα αόρατο χέρι με σήκωνε ξανά όρθια. 

Και να σου η ελπίδα εμπρός μου και να το χαμόγελο στα χείλη μου διάπλατο. Και να στην κορυφή του βουνού πάλι νικήτρια.

Ώσπου να έρθει η στιγμή της καταρράκωσης και πάλι κάτω στα τάρταρα η δικιά σου. Κι άντε πάλι τον ανήφορο, για την αναζήτηση μιας καινούργιας ελπίδας.

Και τώρα θα μου πεις εσύ καλέ μου αναγνώστη, ότι διαβάζεις τούτες τις γραμμές και δεν βλέπεις τον εαυτό σου εμπρός σου. Μην το αρνηθείς γιατί θα γίνεις ο μεγαλύτερος ψεύτης του εαυτού σου. Εσύ, ο ίδιος άνθρωπος που λίγες μέρες πριν έκανες απολογισμό και όνειρα ταυτόχρονα για μια χρονιά που έφυγε, αλλά και για την καινούργια που ήρθε. 

Ποιανού λοιπόν η ζωή είναι προβλέψιμη και ποιος τάχα ξέρει να μας πει το μέλλον; Κανείς!

Εγώ αυτό που έμαθα, στα σαράντα σχεδόν χρόνια της ζήσης μου, με τη μικρή μου πείρα και το φτωχό μυαλό μου, είναι πως όσα κι αν έζησα στο πριν και όσα επιθυμώ στο μετά, να μπορέσουν να με κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τι κι αν μπορώ απλώς να θυμάμαι και να μνημονεύω ή να σχεδιάζω και να ονειρεύομαι; Αν δεν μαθαίνω από τα λάθη και δεν παλεύω για τα σωστά όνειρα, δεν θα αλλάξω τίποτα στη μικρή ζωή μου.  

Ένα μάθημα είναι η ζωή μας και τίποτα περισσότερο. Μια διδακτέα ύλη που κάθε μέρα πάνω σε αυτήν εξεταζόμαστε. Άλλες μέρες περνάμε με επιτυχία στην επόμενη και άλλες χρειάζεται να παλέψουμε περισσότερο γιατί μείναμε μετεξεταστέοι! 

Αφήνω λοιπόν τον απολογισμό και οραματίζομαι το αύριο με έναν εαυτό καλύτερο πρώτα-πρώτα για εμένα!!!

Δήμητρα Τράκα